سیّدالنُّجَبا امام مجتبی صلوات الله علیه و سیدالشهدا صلوات الله علیه همچون دو چشم برای رسول الله هستند و بقدری با یکدیگر اتصال دارند که به این دو بزرگوار حسن و حسین گفته نمی شود بلکه اطلاق حسنین می شود و امیرالمومنین صلوات الله علیه نیز مکنّی به کنیه ابو الحسنین است. لذا اگر برای سیدالشهداء صلوات الله علیه بیشتر از امام مجتبی صلوات الله علیه ارزش قائل شویم از امام مجتبی صلوات الله علیه و ولایت ایشان بی بهره خواهیم بود. ما همان مقدار که امر به سیدالشهداء صلوات الله علیه شده ایم دقیقا به همان مقدار به امام مجتبی صلوات الله علیه هم امر شده ایم اما عده ای در تمام عمرشان حتی یکبار هم مزار امام مجتبی صلوات الله علیه را زیارت نکرده ولی بارها سیدالشهداء صلوات الله علیه را زیارت کرده اند. باید دانست که زیارت سیدالشهداء صلوات الله علیه مقبول نمی شود مگر اینکه در کنارش زیارت سیدالنجباء صلوات الله علیه نیز باشد. حتی در عزاداری هم چنین است یعنی ایام حسنی مکمل ایام حسینی و ایام حسینی مکمل ایام حسنی است و اگر به ایام حسنی بی توجهی شود هر کاری هم که در ایام حسینی انجام شود مقبول نیست. پس اگر سو گواری و عزاداری ایام حسنی بر پا شود عزاداری ایام حسینی مقبول خواهد شد.
کسی که می خواهد وارد جنت الهی شود باید حسنی و حسینی باشد زیرا این دو بزرگوار در کنار همند و هر دو امامند چه قیام کنند و چه قیام نکنند. همانطور که رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «ای ابوذر ! فاطمه پاره تن من است کسی که او را آزار دهد مرا آزار داده و آگاه باش که او سرور بانوان عالمین است و شوهر او سرور اوصیاست و دو فرزند او حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت هستند و آنها هر دو امام هستند چه قیام کنند چه قیام نکنند و پدرشان علی از هر دو آنها بهتر است»
متاسفانه برخی ها با خود می پندارند که اگر سیدالشهداء به جای امام مجتبی می بود قیام می کرد در حالی که چنین نیست و این از عقاید شیعه امامیه نیست. بحث ، بحث زمان است نه افراد. حتی امام مجتبی در وصایای خود به حضرت سیدالشهداء صلوات الله علیه فرمودند: تا وقتی این معاویه ملعون بر سر کار است قیام نکن چرا که معاویه فردیست ظاهر نما تا حدی که عوام، او را مسلمان و بلکه امیرالمومنین می دانستند!!! حتی این تفکر هم چنان در غیر شیعه هست و آن ملعون را امیر المومنین می دانند. علی کل حال سرسوزنی نباید بین این دو بزرگوار تفاوت قائل شویم. ایشان هر دو سبطین نبی اند و هر دو سیدین شباب اهل جنتند و هر دو آنها مانند همه ائمه جهاد کردند نباید پنداشت که شرط امامت قیام مسلحانه است زیرا جهاد انواعی دارد حالا یکی مثل باقرین صلوات الله علیهما جهاد علمی دارند یکی مثل سیدالشهداء صلوات الله علیه جهاد نظامی دارد و امام مجتبی جهاد سیاسی داشتند. در هر حال این دو بزرگوار عین همند و در حوادث اجتماعی اگر جای ایشان عوض می شد همان کاری را می کردند که اقتضای آن زمان بود. اگر سید الشهداء صلوات الله علیه به جای امام مجتبی صلوات الله علیه می بود صلح می کرد و اگر امام مجتبی به جای سیدالشهداء می بود قیام می کرد. حتی می توان گفت که این صلح حسنی بود که پایه ریزی و پایه گذاری قیام سیدالشهداء را کرد. اگر امام مجتبی می خواست قیام کند قطعاً اسلام و مسلمین نابود می شدند و لذا امام مجتبی با صلح خود زمینه سازی قیام نهضت عاشورا را نمود.
مشکل ما اینست که روی امام شناسی کار نکرده ایم لذا متأسفانه گاهی چنین می شود که سیدالنُّجَبا را از سیدالشهدا کمتر می دانیم و اگر خدای ناکرده با این عقاید بمیریم مردار جاهلیت خواهیم بود!!! حشر ما در قیامت، حشر عقیدتی است اگر معتقد به اینها نباشیم ما هم با دشمنان اهلبیت صلوات الله علیم اجمعین محشور خواهیم شد!! و باید بدانیم که همچنانکه بسیاری از بزرگان گفته اند فرقی بین منکرین عقاید و کسانی که معتقد به عقاید نیستند نیست ولو علم هم به عقاید داشته باشیم اگر به این عقاید معتقد نباشیم، فرقی با منکر نخواهیم داشت.
[ سه شنبه 92/5/1 ] [ 12:46 عصر ] [ فتیان ]
